Obrót kontraktami na początku lat osiemdziesiątych. Na przykład w 1985 r. wszystkie dziesięć podstawowych kontraktów futures znajdowały się w amerykańskim obrocie giełdowym. Wraz z gwałtownym rozwojem rynków futures i wynikającym stąd wzrostem zysków, jakie osiągały giełdy w Stanach Zjednoczonych, również giełdy zagraniczne dostrzegły możliwości zysku i podjęły próby wejścia do sektora futures. Do lat dziewięćdziesiątych kontrakty na transakcje eurodolarami, sprzedawane na Londyńskiej Giełdzie Międzynarodowych Transakcji Finansowych Futures, kontrakty na transakcje obligacjami rządu japońskiego oraz eurojenami, sprzedawane na Tokijskiej Giełdzie Papierów Wartościowych, kontrakty na transakcje obligacjami rządu francuskiego sprzedawane na Francuskiej Giełdzie Międzynarodowych Transakcji Finansowych oraz kontrakty na Nikkei 225, sprzedawane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Osace, należały do najczęściej sprzedawanych kontraktów futures na świecie. Do tego grona dołączyły nawet państwa rozwijające się. W 1996 r. w siedmiu państwach rozwijających się (nazywanych również rynkami wschodzącymi) założone zostały giełdy międzynarodowych transakcji futures; oczekuje się, że w najbliższych latach liczba ta ulegnie podwojeniu.
